Week 5: Kokkovuoren en de Myllymäki school

Hallo allemaal!

Onderhand begint het Finse leven echt te wennen. Langzamerhand begin ik steeds meer woorden te herkennen en kan ik de weg hier steeds beter vinden. Het feit dat Finland een tweetalig land is helpt mij toch wel heel erg. Zo is de tweede taal hier Zweeds. Alles hier is dus aangegeven in het Fins en in het Zweeds. Zelfs treinstations hebben een Finse en een Zweedse naam. Dit zorgt af en toe toch wel voor wat verwarring bij het navigeren. Maar vanwege mijn Deense roots is het voor mij erg makkelijk het Zweeds te kunnen begrijpen. Deens en Zweeds zijn op een paar woorden na namelijk nagenoeg hetzelfde. Uiteraard is mijn Deens niet vloeiend maar het feit dat ik alles nog kan lezen maakt het wel een stuk makkelijker.

Afgelopen maandag tot en met woensdag heb ik mij vooral bezig gehouden met school. Op het moment maak ik lange dagen van half acht tot drie uur. Maar donderdag heb ik iets speciaals mee mogen maken. Zo was ik uitgenodigd door de school waar ik eerder over heb geschreven om een les in het Engels te verzorgen. Dit leek me een enorm leuk idee en vandaar ben ik donderdagochtend met de auto richting Hämeenlinna vertrokken. Uiteraard niet zonder de nodige voorbereiding te treffen en mijn les voor te bereiden.

Het idee was om twee lessen te geven aan de oudste kinderen van de basisschool. De kinderen waren zo'n 12 jaar oud en hadden al wat kennis van de Engelse taal. Tijdens mijn lessen heb ik de kinderen verteld over Nederland. Hierna was het de bedoeling dat de kinderen vragen beantwoordde over wat ik verteld had. Ook was er de kans voor een kleine Engelse dialoog met de kinderen. Dit ging zo goed dat ze me hebben uitgenodigd om over een aantal weken mijn lessen te herhalen op een plaatselijke middelbare school aan 15 jarige kinderen. Zelf vond ik dit een enorm leuke en leerzame ervaring en ik kijk uit naar mijn volgende lessen.

Na al deze dagen vol school was het tijd voor wat ontspanning. Een docent had namelijk op vrijdag een uitje voor de studenten georganiseerd. We gingen namelijk naar een schietbaan! Erg veel mensen in Finland hebben een vuurwapen omdat de jacht hier een erg groot onderdeel van het dagelijks leven is. Ik had al eerder met een vuurwapen geschoten in Amerika maar dit was toch heel anders. In Amerika bijvoorbeeld had ik voordat ik ook maar een kogel had geschoten al meerdere papieren getekend en een uur aan uitleg gekregen. Hier werd ons alleen verteld dat we nooit op iemand anders moesten mikken en niet met een geladen wapen moesten rondlopen. Dit maakte de sfeer veel relaxter maar niet minder veilig.

Het schieten zelf beviel me vrij goed. Al was het wel zwaarder dan verwacht. De geweren waarmee we schoten waren toch zo'n 4 kilo zwaar. Hier was dus toch wel wat spierkracht voor nodig. Ook was de gemiddelde prijs voor een geweer zo'n 3500 euro waardoor er toch met gepaste zorg mee omgegaan moest worden. De doelen waarop we schoten waren de zogenoemde kleiduiven. Dit zijn ronde discussen van klei. Deze werden door een machine in allerlei richtingen afgeschoten waardoor je niet wist welke kant deze op vlogen. Dit bleek toch nog wel een kleine uitdaging maar ik heb toch zo'n 7 van de 20 doelen kunnen raken. Ik moet toch wel zeggen dat het raken van een kleiduif toch wel een enorm voldaan gevoel geeft. Ondanks mijn beurse schouder van het schieten was het een enorm leuke en sportieve dag.

Ik heb een aantal foto's toegevoegd van mijn les en de schietbaan. Daarnaast hoop dat ik jullie genoten hebben van mijn blog en voor meer blogs kunnen jullie mijn Facebook in de gaten houden! Bedankt voor het lezen!

Met Finse groet,

Jon van der Voort